Verhalen watersnood 1953
Het watersnoodhuis bezit vele verhalen van overlevenden van de watersnood van 1953. Hieronder kunt u diverse verhalen lezen.
Verhaal van Jeannette van Dijken – van Strien
De Ramp van 1953… Ik zal het nooit meer vergeten…!!! Mijn moeder en ik woonden in 1953 in het Brabantse Heijningen en Fijnaart. Ik was toen net 8 jaar geworden. Op 31 januari 1953 gingen wij voor een paar dagen logeren bij mijn oom en tante op het eiland Tholen in de plaats Stavenisse. Mijn oom was bij de politie en had dienst die dag en avond vanwege de zware storm die al de hele dag over Zeeland raasde.
LEES VERDER
Verhaal van Leonie van Nierop
Stavenisse ligt 25 kilometer ten westen van Bergen op Zoom, op het uiterste puntje van Tholen. Het landschap wordt getekend door kleine dijkjes, bomenrijen, een oude watertoren. Op deze koude middag tegen het einde van november hangt er een dik pak wolken boven de polder. Groene weilanden en vette kleigrond wisselen elkaar af.
LEES VERDER
Verhaal van Ko van Oeveren
Zaterdagmiddag 31 januari Het waait hard uit het noordwesten en voor ons is dat het teken dat het water wel eens op de kade kan komen te staan. Lekker met je fiets door het water rijden. Je realiseerde je niet hoe slecht dat zoute water voor je fiets was. Maar het is nog niet zover, dus eerst maar eens aan het eind van de haven gaan kijken hoe hoog de golven zijn. Onderweg kom ik enkele meisjes tegen. Na over en weer gedag zeggen, ga ik verder naar "Het Veer" aan het eind van de haven. De golven zijn bijzonder hoog. Zoiets heb ik nog nooit gezien.